Τίτλοι τέλους για τον τίμιο John. Ήρθε η ώρα της δικαιοσύνης. Δέχτηκε το ανελέητο σφυροκόπημα από όλους τους δημοτικούς συμβούλους, από όλες τις πτέρυγες του δημοτικού συμβουλίου. Το παραλήρημα στο οποίο ξέσπασε κάποια στιγμή δεν τον έσωσε. Ο πάλαι ποτέ κραταιός τύπος κάποια στιγμή φαινόταν να τα έχει παντελώς χαμένα. Το ένα ψέμα διαδέχονταν το άλλο στην ασύντακτη ομιλία του ενώ και οι δικοί του άνθρωποι τον κοιτούσαν άλλοι με λύπηση και άλλοι με απορία. Άλλωστε ήταν ολοφάνερο ότι και αυτοί έδιναν είτε δια της σιωπής είτε με τα λόγια τους τη δική τους μάχη. Άλλοι προσπάθησαν να απεγκλωβιστούν, όπως η Μπότου, άλλοι να ισορροπήσουν όπως ο «αφελής» Βουρδαμής που χαρακτήρισε τους δημοτικούς συμβούλους αφελείς ή όπως ο συντρόφιμος του χουντικού Καζάκου ο Μαρκάτος που μέχρι την τελευταία στιγμή έμεινε κολλημένος πάνω του.
Τώρα ξεκινά το έργο. Ο Καλλίρης καλείται να διαχειριστεί ένα πολύπλοκο πρόβλημα που είναι πράγματι καυτή πατάτα. Οι δημότες ,οι κάτοικοι του Ζωγράφου δεν πρέπει να πληρώσουν άλλο για τη βίλλα. Η βίλλα πρέπει να περάσει στα χέρια τους ως χώρος με απόλυτα ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Δύσκολη υπόθεση. Μακρύς ο δρόμος μέχρι τα τέλος. Ίδωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου